Wat heb je nodig, waar verlang je naar en hoe zorg je ervoor dat deze dingen ook inderdaad jouw kant op komen? Vooral in een liefdesrelatie kan dit lastig zijn. Je wil duidelijk maken wat je wens naar je partner is, maar je wil niet aan je partner hangen en op elk moment van de dag liefde, erkenning en waardering vragen.
Belangrijk is dat je leert zorgen voor jouw innerlijke kind en je partner voor het hare of zijne. Je partner kan niet zorgen voor jouw Innerlijke Kind, dat kun je alleen zelf, als je daar de vaardigheden voor hebt ontwikkeld.
Wat je daarbij wel van je partner kan vragen is ruimte te nemen (of geven) om zelf voor zijn innerlijke kind te zorgen. Dat betekent haar/hem niet redden, verzorgen of pleasen, maar hem zijn/haar eigen weg laten vinden in de misschien wel verwarrende overload aan emoties. Hulp vragen bij het vervullen van je volwassen behoeften en verlangens kan. Je partner mag hierop ook nee zeggen.
De verantwoordelijkheid op je nemen voor je eigen Innerlijke Kind betekent niet dat je alles in het leven en in je relatie zelf en alleen moet doen. Voor het vervullen van je volwassen behoeften en verlangens mag je absoluut hulp en steun vragen aan je partner, sterker nog: dat is een gezonde beweging in de relatie.
Belangrijk is dat je zelf de regie houdt en je verantwoordelijkheid neemt, je hebt altijd een keuze. Jij bent degene die signaleert of, en wat je nodig hebt of wilt. En vervolgens ben jij het ook die daar dan de nodige hulp van je partner bij inroept. Zegt hij of zij nee, dan voelt dat vast even vervelend, maar je leert zelf te zorgen voor dit gevoel. Hierna ga je op zoek naar andere manieren om je behoeften en wensen te vervullen.
Een voorbeeld:
Stel dat je graag een dagje samen naar de sauna wilt, dan vraag je je partner vanuit je Innerlijke Volwassene om mee te gaan. Dat wil zeggen dat je het op zo’n manier vraagt dat de ander ook nee kan zeggen als je verzoek niet uitkomt. Het betekent ook dat je het duidelijk vraagt en niet verlangt dat je partner op basis van een paar hints ‘aanvoelt’ wat je wil. Wil je partner niet, dan zou je kunnen kijken om alleen te gaan, met iemand anders te gaan, of naar een ander moment om samen naar de sauna te gaan. Zo laat je vanuit je volwassene ruimte voor de eigenheid van je partner, en blijft tegelijkertijd ook de regie houden over de vervulling van je verlangens.
Vanuit het patroon de ander nodig te hebben en de ander verantwoordelijk te stellen voor het niet zien en vervullen van jouw behoeftes en verlangens – omdat jij het lastig vindt deze aan te geven-vraag je indirect aan je partner om voor jouw innerlijk kind te zorgen.
Vanuit dit patroon verwacht je, meestal onbewust, dat de ander zorgt voor jouw behoeften en wensen. Zelf doe je dat niet en hierdoor zorg je in feite niet goed voor jezelf. De ander weet namelijk vaak helemaal niet precies wat je wil of nodig hebt.
Als volwassene mag je leren zorg te dragen voor je eigen innerlijke kind. Je mag je eigen kracht ontdekken, uitdagingen aangaan die horen bij het vervullen van jouw behoeften en verlangens, zeggen wat je wilt en je grens aangeven al je iets niet wilt. Dit geeft je kracht en vertrouwen in jezelf.
Vanuit het patroon dat je niemand nodig hebt wil je je behoeften en verlangens geheel zelfstandig en zonder enige hulp vervullen. Ook als dat niet of heel lastig gaat. Zelfs als je het écht niet alleen redt, kies je er nog liever voor om een behoefte onvervuld te laten dan dat je om hulp vraagt. Je zorgt dan uiteindelijk niet goed voor jezelf. Niemand kan alles in zijn eentje. Hierdoor blijven met dit patroon veel van je behoeften en wensen (deels) onvervuld.
Je uitdaging is om je kwetsbaarheid toe te laten en hulp te vragen aan de ander. Je laat het idee los dat jij alles alleen moet of kan doen en zet soms een stapje achteruit. Zo geef je de ander de ruimte je te ondersteunen waar deze kan en wil. Soms kan goed zorgen voor jezelf aanvoelen als egoïstisch, maar dat is het niet. Je bent alleen gewend om anderen voor te laten gaan, halfslachtig om hulp te vragen of zelfs helemaal niet. Als je dit verandert, dan kan dat al gauw als ‘teveel’ voelen, maar het is slechts een kwestie van wennen aan je nieuwe evenwicht, de pijn, schuld en schaamte die hiermee gepaard gaan, gaan voelen in je lijf en deze durven toelaten. Egoïsme houdt alles voor zichzelf uit angst dat er niet genoeg zal zijn. Het tegenovergestelde, jezelf weggeven, komt voort uit de angst dat je zélf niet genoeg bent. Daarmee houdt je nauwelijks iets voor jezelf en blijft maar geven en geven, omdat je bang bent dat de ander je anders niet meer lief zal vinden.
Zelfliefde gaat over emotioneel, mentaal en fysiek goed voor jezelf zorgen. Dan heb je niet voortdurend de aandacht of hulp van anderen nodig om je oké te voelen. Je hebt genoeg aan jezelf gegeven en staat daardoor over het algemeen stabiel. Zo kun je er ook voor anderen zijn als dat echt nodig is. En als je het zelf moeilijk hebt, dan is er vaak genoeg om aan jullie beiden te geven. Maar als dit er niet is vraagt de innerlijke volwassene om hulp.
Vanuit zelfliefde weet je dat je genoeg bent en dat er genoeg is voor jou en de ander. Hierbij vorm je in eerste instantie zelf de basis: jij bent de persoon op wie je kunt vertrouwen. Maar dit betekent niet dat je geen hulp of steun meer mag vragen en ontvangen. Want wat vooral ook hoort bij volwassen zelfzorg is, weten wanneer je het even niet alleen kan en dan hiernaar handelen.
Hoe handel je vanuit de innerlijke volwassene, als je niet geleerd hebt als kind een eigen stem te mogen hebben? Als jouw behoeftes er niet toe deden en er niet of nauwelijks naar je geluisterd werd? Als je overspoeld werd door de emoties van je ouders en geleerd hebt om voor hen te zorgen? Of wanneer een ouder emotioneel, fysiek of mentaal afwezig was en jij niet gezien bent in wie je bent en wat je nodig had i.p.v. wat je kan of al moest kunnen?
In de training Je Eigen Wijze Weg onderzoek je je overlevingsstrategieën en innerlijke negatieve overtuigingen. Je wordt je bewuster wat je, nog onbewust, hebt overgenomen van je ouders en hoe dit zich steeds opnieuw afspeelt in je (liefdes)relaties. In de training spoor je de destructieve patronen in jouw leven op en buigt ze liefdevol om.
Je leert welke patronen je wilt loslaten en welk gezond gedrag je hiervoor in de plaats wilt stellen.
Hierdoor ben je je na de training bewuster van je gekwetste kind en je innerlijke volwassene, en hebt handvatten om te handelen vanuit je volwassene. Omdat je nu volwassen bent!
Het op eigen kracht (blijven) doen is een opgave. Je bewust worden van de geïnternaliseerde stemmen in je en je eigen blinde vlekken onder ogen durven komen is een cadeau aan jezelf en voor je (liefdes)relaties.
De training Je Eigen Wijze Weg (deel1) start in het nieuwe jaar op 30 januari, deze vindt om de week plaats op 4 zondagen.
Je bent welkom.